Η τρίτη ποιητική συλλογή της Μήνας Μητροπούλου με τον τίτλο οδύνες 24 ωρών δεν μας αποκαλύπτει μόνο τα δύο θεμελιώδη δεδομένα της, τον ψυχικό πόνο και τον ρέοντα χρόνο, αλλά μας οδηγεί στην ενσυναίσθηση μιας μικρής ή μεγάλης περιπέτειας ζωτικής σημασίας για τη συνέχειά μας από την ανάνηψη μέχρι το κύκνειο άσμα. Οι ώρες δεν κυλούν αναίμακτα για τη συγγραφέα. Φυλλομετρούνται επιδεικτικά και ρυθμικά μέσα στο πανηγύρι των εκπλήξεων και των ρωγμών του υλικού τοπίου απρόβλεπτης διάρκειας κι αφήνουν παντού αιχμηρές εικόνες του τεμαχισμένου μας ειδώλου που πασχίζει να υψωθεί.